Over de wijn

Puglia is hot.

De wijnwereld is altijd onderhevig geweest aan trends en een recent voorbeeld is de opkomst van rode wijnen uit de hak van de laars. Primitivo en in mindere mate Negroamaro of Susumaniello zijn niet meer weg te denken van wijnkaarten en ook thuis weten de meesten een lekkere zwoele Primitivo wel te waarderen. Nu is Italië een dankbaar land voor Druivenpost, want hier groeien in alle wijnstreken naast klassieke Europese druivenrassen ook veel onbekende inheemse druiven. En dat maakt Italië enorm onoverzichtelijk, maar daarom juist zo interessant. Dus we pakken niet Puglia, maar iets onbekends!

Campania, wat bekend staat om haar adembenemende Almafikust is een heel oud wijnbouwgebied. Denk: periode Romeinen en Grieken. Culinair valt hier heel wat te genieten. Veel oorspronkelijke ingrediënten vinden hun oorsprong. De Napolitaanse pizza, de beste mozzarella, meest diverse zeevruchten, Amalfi citroenen en mooiste tomaten, je vindt het hier allemaal. Ook druiven doen het goed in de omgeving van Napels. Internationaal hebben de wijnen uit Campania nog weinig in de melk te brokkelen ten opzichte van andere Italiaanse wijnstreken, maar dat is wat mij betreft onterecht!  Een deel van de druiven voor de witte wijnen groeien op de vulkanische hellingen van de Vesuvius of de andere vulkanen en dat proef je.

Cantine Astroni is zo’n familiebedrijf op de uitlopers van de vulkaan Campi Flegrei. Om precies te zijn op de uitlopers van de Astroni krater tussen Napels en Pozzuoli. Vincenzo Varchetta besloot in 1892 zijn hobby om te zetten in een meer bedrijfsmatige aanpak.  Zijn zoon Giovanni was belangrijk bij het verwezenlijken van zijn vaders droom en samen hebben ze gezorgd voor een stabiele basis. Inmiddels staat de vierde generatie aan het roer. Ze maken spatzuivere witte wijnen van de Falanghina druif. De verschillende cuvées komen uit uiteenlopende wijngaarden op verschillend gelegen hoogtes. Hoe hoger je komt, hoe armer de bodem, hoe harder de wind en hoe koeler de nachten. Hierdoor ontstaan er opvallende verschillen. Wijnen van hoger gelegen wijngaarden zijn doorgaans geconcentreerder, met meer bewaarpotentieel, maar subtieler in aroma en hebben wat meer tijd nodig.

Wanneer is ‘ie het lekkerst?

De Colle Imperatrice komt van 200-300 meter boven zeeniveau. Het is een hele verfijnde, slanke wijn met karakter. Sappig wit fruit en citrus, maar vooral strak en zilt. Laat je hem wat langer open staan of karaffeer je de wijn, dan ronden de zuren mooi af en wordt de wijn romiger en zachter. Deze wijn doet het uitstekend doet bij ceviche, wat eigenlijk in zuren gegaarde vis is. Misschien niet voor de hand liggend, maar ook bij een vitello tonato zou hij niet misstaan. Het drogende zoute van de kappertjes doet het goed bij deze Falanghina. Wat betreft glaswerk opteer ik voor een slanker, hoog glas. Niet te koud schenken want dan verlies je veel subtiliteit. De wijn heeft veel te bieden, maar je moet hem even tijd geven. Ziltigheden zoals mosselen, coquilles, kokkels, krab en oesters zijn altijd een goed idee, maar zorg dan wel voor voldoende citroen, limoen of azijn om de zuurgraad van de wijn te matchen.

Het lekkerst smaakt ‘ie natuurlijk op het balkon van je hotel aan de Amalfikust…