Rosé om eens goed voor te gaan zitten

Na de Cinga is dit de tweede wijn van Pormenor in het pakket deze maand. Jullie zijn inmiddels wel gewend dat ik op roségebied wat afwijk van de gulden standaard: zo licht en neutraal mogelijk. Het mag van mij wel wat meer ballen en structuur hebben. Dan kun je er ook lekker bij eten. En als je dat niet doet, blijft de wijn toch wat langer hangen dan de gemiddelde dertien-in-een-dozijn-rosé die we tegenwoordig gedachteloos wegklokken.

Verfijnde kracht

Voor deze wijn gebruikt Pedro Coelho druiven van 50 jaar oude stokken, geplant op een hoogte van 500 tot 600 meter. Dat betekent koele nachten en veel concentratie, maar altijd frisheid en karakter. Het zijn de druiven tinta barocca en touriga franca die het roze sap kleur en ruggengraat geven. Hier geen bewerkte Provence-stijl, maar een rosé met power én inhoud.

Alles bij Pormenor draait om minimale interventie: spontane vergisting, geen temperatuurcontrole, geen bâtonnage. De wijn rijpt op de lie in RVS tot botteling. Dat resulteert in een vollere kleur, en een neus die je direct op scherp zet. Gelaagd en gefocust, met veel spannning.

Wannneer is ‘ie het lekkerst?

Zelf word ik hier heel blij van. Het is alleen wel even wennen, want een stuk strakker, lees: hoger op zuur, dan gemiddeld, maar ook met veel vulling. Cranberry, mysterieuze kersen en een mooi randje oxidatie, wat zich uit in notige gistigheid. Sappig en open, maar strak in het pak, ondersteund door stevige laurier, zwarte peper en wat tomatenblad. Dit drink je uit ruime, hoge, slanke glazen, rond de 10 graden.

Dit is een wijn voor bij tomaten, gepoft of in de salade, zelfs in een goede pastasaus, en bij mooi gekruide gerechten. Lamsvlees met munt en feta, kippetjes van de BBQ met een rub van citroen, knoflook, honing en sumak – je bent helemaal klaar. Houd het vers en ook fris, met een niet al te hoge intensiteit, dan gaat het helemaal goed. Ik had er vorige week venkelsalami bij…