Klapstuk

Sommige producenten kruipen na een tijdje bijna in je pakket-hart. Ridaroca is er zo een. Ik heb inmiddels meerdere wijnen van deze familie opgenomen in de selectie, stuk voor stuk met plezier. Dit is de laatste die ik voor nu met jullie deel, en meteen het klapstuk: hun Barolo 2018, door mijzelf meegenomen uit Piemonte. En dat weten de vaste lezers inmiddels: flessen die ik rechtstreeks de auto in schuif, zijn flessen waar ik écht achter sta.

Boutique

Voor Piëmontese begrippen is Ridaroca nog een jong bedrijf. Opgericht in 1994, met slechts tien hectare wijngaard produceren ze jaarlijks rond de zestigduizend flessen. Een boutiqueproducent, waar alles met aandacht wordt gedaan. Hun wijngaarden liggen precies op de grens van de Roero, sinds 2014 zelfs UNESCO-werelderfgoed vanwege de unieke geologie en het eeuwenoude wijngaardlandschap. Een streek tussen Asti en Alba, twee gewichtige namen in de wereld van barbera en nebbiolo.

Dat spanningsveld tussen Alba en Asti is interessant. In Alba zijn de mooiste hellingen bijna altijd voorbehouden aan nebbiolo, terwijl barbera vaker naar de tweede rij wordt verwezen. In Asti krijgt barbera juist de kans om te schitteren. Maar hier, aan de rand van beide zones, werkt Ridaroca met dezelfde toewijding aan hun nebbiolo voor Barolo als aan hun andere cuvées. Alles ademt precisie, rust, geduld.

De trots van Andrea

Ridaroca is het familiebedrijf van Andrea en zijn familie. Wie me al langer volgt, herkent hun stijl: zuiver, verfijnd, eerlijk Piëmonte. Hun Favorita zat eerder in deze Uitslovert, net als hun prachtige Arneis Riserva “Cerea”. Afgelopen juni proefden we een reeks wijnen in de koelte van hun cantina, terwijl buiten het stof van de heuvels zacht opsteeg in de hitte. Bij de Barolo stopte Andrea even. “Onze trots,” zei hij. En terecht.

7 jaar rijping

Deze Barolo 2018 kreeg een opvoeding die je niet overal meer ziet: vijf jaar rijping op Slavonisch eiken, gevolgd door nog eens minimaal anderhalf jaar flesrust. Dat geeft de wijn een klassieke, langzame evolutie. Niet kracht om de kracht, maar een verfijnde, elegante stijl, gedragen door nebbiolo’s tannines en zijn florale finesse.

Wanneer is ’ie het lekkerst

De neus opent met ceder, aardsheid, leer, een vleug gerookt vlees en zelfs wat asfalt. Als ‘ie zich opent, danst het fruit je glas uit: donkere kers, rozenblad, aardbei. Een randje pruimtabak, een zweem truffelgrond, een subtiele wildtoon. In de mond stevige, maar fijnbesnaarde, elastische tannine. Nebbiolo geeft geen zware wijnen, maar eerder strakke, elegante stijlen, met veel structuur. Dit is een fles van ruim 60 euro, geef hem dus even lucht, anders krijg je spijt. Heeft ‘ie nodig. Minimaal uurtje te voren even in de karaf. Als je tijd hebt doe je twee uurtjes. Drink rond de 17 graden.

Kersttip

Barolo is altijd een moment op zich, maar deze Ridaroca vraagt om iets verfijnds en klassieks. Truffelrisotto is het lokale gerecht en de klassieke no-brainer in de combinatie. Maar ook pappardelle met wildragù, ossenstaart, rosbief of gegrilde paddenstoelen met salie en boter zijn verrukkelijke combinaties. Dus niet persé de wijn voor bij je hoofgerecht, tenzij je je kalkoen met truffel en paddenstoelen decoreert, dan zou ik hem zeker op tafel zetten.