Standvastig
Libanon is niet het eerste land waar je aan denkt bij wijn, maar eigenlijk hoort het daar w茅l bij. Hier, in de vruchtbare Bekaa-vallei, groeien al duizenden jaren druiven. De Fenici毛rs exporteerden hun wijn al in amforen toen Europa nog niet wist wat fermentatie was. Tussen oorlogen, invloeden en wederopbouw bleef de wijnbouw overeind. Uiteraard geromantiseerd tot en met, maar daarom geen minder fraai verhaal. En ook de wijn smaakt er niet minder om.
Clos Saint Thomas
Midden in dat decor vind je Clos Saint Thomas, een familiebedrijf met diepe wortels. De familie Touma maakt al generaties lang wijn en arak, het traditionele Libanese anijsdistillaat. In 1990, kort na het einde van de burgeroorlog, besloten ze iets moois te bouwen uit de puinhopen, een moderne wijnmakerij, genoemd naar de heilige Thomas, symbool van twijfel 茅n geloof. Hun wijnen zijn een ode aan veerkracht, letterlijk geboren uit een land dat steeds opnieuw leert opstaan.
Vlaggenschip tussen de kogelregens
De Les Emirs is hun vlaggenschip, een blend van Cabernet Sauvignon, Syrah en Cabernet Franc. De druiven groeien op 1.000 meter hoogte in de Bekaa-vallei, waar de hete dagen worden getemd door koele nachten. Die hoogte is essentieel, ze houdt de frisheid levend in een klimaat dat makkelijk te veel zon kan geven. De Bekaa-vallei is vruchtbaar en omringd door imposante bergketens, maar ligt ook op een kruispunt van conflicten. Ondanks de burgeroorlog tussen 1975 en 1990 ging het produceren van wijn hier gewoon door. Alleen in 1976 en 1984 was het onmogelijk. De rest van de jaren werden de druiven in kratten, letterlijk tussen de kogelregens door, over de honderd kilometer naar de kelders rond Beiroet vervoerd.
Oud versus nieuw
Net als bij Ch芒teau Musar, dat wereldberoemd werd met zijn wijnen uit dezelfde vallei, proef je in Les Emirs iets van dat ongrijpbare Libanese karakter, warme gelaagdheid, vol zon en stof, maar ook met onverwachte elegantie. Een soort klassieke Bordeaux, maar dan met een bak meer zon. Oude wereld meets nieuwe wereld.
Wanneer is 鈥檌e het lekkerst
De wijn vergist op staal en rijpt vervolgens twaalf tot veertien maanden op Frans eiken. Het levert een krachtige, maar tegelijk prachtig elegante wijn op die geurt naar fruit, maar ook naar een oude boekenkast. Kersen op sap, gewelde pruim en cranberry, maar ook paddenstoelen, fijntjes wat cederhout, chocola en balsamico. Verpakt in verrassend goede zuren voor zijn leeftijd en hele fijne tannine.
Wat een wijn. Je hoeft hier niet bij te eten, want de wijn is nu zo mooi op dronk dat hij niets nodig heeft. Maar wil je toch aan de bak, denk dan aan steviger kost. Een mooie dikke ribeye is heerlijk en heeft niet veel meer nodig. Een wildzwijnmedaillon met gerookte boter en eekhoorntjesbrood is ook niet te versmaden. Hollandse pot kan ook, gebruik dan wel wat extra specerijen. Een snuf extra zwarte peper in de hutspot, en gerookte, uitgebakken spekjes zijn een must.
