Het kleine broertje van de Dâo

Iets zuidelijker dan de Douro, ingeklemd tussen gebergten zoals de Serra da Estrela, in de buurt van de stad Viseu, ligt het wijngebied Dâo. Het is een stuk minder bekend dan zijn grote broer, maar is ontzettend interessant. Door de grote hoogteverschillen en koele nachten, maar ook door het gebruik van andere druivenrassen, zoals Jaen (in Spanje Mencia), die goed hun zuren vasthouden, is de stijl hier vaak frisser en bloemiger dan in de Douro.

Hier draait het om subtiliteit, finesse en verouderingspotentieel. Geen blockbuster dus, maar de volgende wijn is dat wat mij betreft wel en vormt tot nu toe het hoogtepunt van wat ik uit Portugal heb mogen proeven.

Unieke blend

Deze Revela Tinto is een uniek project. De druiven komen van een enkel perceel in het dorpje Nelas, vlak bij Viseu. Bijzonder: de stokken zijn 94 jaar oud, geplant in 1931, op pure granietbodem op 450 meter hoogte. Dat zorgt voor spanning, finesse en een duidelijke terroir-expressie. De blend bestaat voor 55% uit Jaen (synoniem voor Mencia), met nog 10(!) andere inheemse druivenrassen (waarvan 5% witte druiven). Van deze jaargang zijn maar 1.690 flessen gemaakt. Super exclusief dus.

De vergisting vindt plaats in grote open vaten, waarna de wijn wordt overgepompt om drie maanden op roestvrij staal te stabiliseren. Dan volgt een jaar rijping op hout.

Achter deze wijn staat Mariana Salvador, inmiddels internationaal erkend als één van de meest veelbelovende jonge wijnmaaksters van Portugal. Haar stijl is clean en zuiver, heel fris en verteerbaar, maar toch heel geconcentreerd. Ze krijgt internationaal de nodige erkenning en staat op het punt definitief door te breken als gezicht van een nieuwe generatie Portugese wijnmakers.

Wanneer is ’ie het lekkerst?

Dit is héél hoog niveau. Wat een elegantie, concentratie, wat een feest! Je kunt deze Revela Tinto gerust nog heel wat jaren laten rijpen. Hij is nu nog jeugdig en spannend, maar met een half uurtje karafferen kun je er nu ook fantastisch van genieten. Qua stijl doet hij aan een hele aardse, serieuze Pinot Noir denken: rokerig (denk kampvuur!), donkere bessen en zoethout. In de mond prachtig gelaagd, met zachte pruim, aardbei, een vleug tabak en koekkruiden, elegante zuren en mooie grip door fijnmazige tannine.

Dit is nou een wijn die je met niet al te veel afleiding moet ondergaan. Bourgogneglazen, minimaal 30 minuten karafferen en schenken op 16 graden. Hier kan ik de hele avond aan ruiken en van proeven. Er ontvouwt zich iedere keer een nieuwe smaak. Deel dit dus met mensen die dit kunnen waarderen en die niet alleen maar van dik gooi- en smijtwerk houden.

Mocht je je nou toch niet in kunnen houden en wil je koste wat kost iets lekkers koken bij deze wijn, dan zou ik je willen adviseren een mooi eendenborstje te bereiden, met een stukje gepofte rode biet (in folie met olijfolie, rozemarijn, grof zout en peper op 200 graden), wat krokant gebakken paddenstoelen (droog in de pan, laag vuur en aan het einde pas wat olijfolie, zout en peper) en een mooie lichte rode wijnjus (klein beetje sjalot in de pan waar je de eendenborst in gebakken hebt, afblussen met rode wijn, aanbaksels losschrapen, beetje water of lichte bouillon erbij, in laten koken en afmonteren met een paar klonten koude boter).