Abruzzen – ruige bergen, eigenwijze wijnen

De Abruzzen liggen aan de Adriatische zijde van Italië, ingeklemd tussen de Apennijnen en de zee. Het is een streek met stevige contrasten: steile berghellingen, dichte bossen, frisse zeewind en zinderende zomerzon. Niet zo bekend als Piemonte of Toscane, maar hier worden wél wijnen gemaakt met karakter – en vaak van lokale druivenrassen die nog niet platgelopen zijn.

De meest bekende druif van de regio? Montepulciano. En nee – dat is dus géén verwijzing naar het Toscaanse dorp met dezelfde naam. Daar maken ze Vino Nobile di Montepulciano, van de Sangiovese-druif. In de Abruzzen draait Montepulciano juist om de druif zelf: donker, krachtig, robuust.

Maar deze wijn komt van Trebbiano. En dat is een ander verhaal.

Marramiero – traditie met een randje lef

Marramiero is een van de toonaangevende producenten van de regio. Ze zitten vlak bij Pescara en combineren eeuwenoude wijnbouwtraditie met een moderne visie. Hun stijl is strak, zuiver, en ambitieus – geen bulkwijn, maar karaktervolle flessen met een duidelijk idee.

De ‘Altare’ is daar een prachtig voorbeeld van: een Trebbiano d’Abruzzo die niet in het hokje “licht wit voor erbij” past. Integendeel: dit is een barrique-gerijpte witte wijn, serieus opgevoed en met veel aandacht gemaakt. Denk aan concentratie, textuur, gelaagdheid – maar zonder log of zwaar te worden.

Trebbiano, maar dan met spierballen

Trebbiano wordt vaak onderschat. Maar deze druif, mits streng gesnoeid en met zorg gevinifieerd, kan veel méér dan we haar meestal laten doen.

In de ‘Altare’ wordt ze geplukt van oudere stokken, met lage opbrengst, zorgvuldig vergist op eikenhouten barriques, en daarna zo’n 12 maanden verder opgevoed op datzelfde hout – gebruikte vaten, dus geen vanillefeest, maar juist diepgang, lichte oxidatieve tonen en structuur.

Wat je krijgt is een rijke witte wijn met amandel, sinaasappelschil, iets rokerigs, en een licht zilt randje. De zuren zijn stevig maar rijp, het mondgevoel is romig maar fris. Een wijn voor wie even zin heeft in iets anders dan de standaard Chardonnay of Sauvignon.

Wanneer is ‘ie het lekkerst?

Niet te koud schenken – rond de 12–13 graden – en geef ’m een ruim glas. Even ademen is fijn, vooral bij de eerste slok.

Wat ruik je? Gele appel, citrusolie, bijenwas, geroosterde hazelnoot, en een vleugje natte steen. In de mond: spanning, zachtheid, bittertjes en lengte. Het hout zit diep verweven, niet op de voorgrond. Elegant én krachtig.

Wat eten we erbij?

Gebraden kip met salie en citroen, gegrilde zeebaars met venkel, romige risotto met paddenstoelen of Parmezaan – dat soort werk. Ook goed te combineren met gerechten met een beetje vet en wat kruidigheid.

Vega? Denk aan geroosterde bloemkool met tahin en dukkah, of pasta met beurre noisette, salie en noten.

Ook heerlijk bij gerijpte kazen – Pecorino, Comté, of zelfs Parmezaan.