Over de wijn
Puglia is hot.
De wijnwereld is altijd onderhevig geweest aan trends en een recent voorbeeld is de opkomst van rode wijnen uit de hak van de laars. Primitivo en in mindere mate Negroamaro of Susumaniello zijn niet meer weg te denken van wijnkaarten en ook thuis weten de meesten een lekkere zwoele Primitivo wel te waarderen. Nu is Italië een dankbaar land voor Druivenpost want hier groeien in alle wijnstreken naast klassieke Europese druivenrassen ook veel onbekende inheemse druiven. En dat maakt Italië enorm onoverzichtelijk, maar daarom juist zo interessant. Dus we pakken niet Puglia, maar iets onbekends!
Campania, wat bekend staat om haar adembenemende Almafikust is een heel oud wijnbouwgebied. Denk: periode Romeinen en Grieken. Culinair valt hier heel wat te genieten. Veel oorspronkelijke ingrediënten vinden hun oorsprong. De Napolitaanse pizza, de beste mozzarella, meest diverse zeevruchten, Amalfi citroenen en de mooiste tomaten, je vindt het hier allemaal. Ook druiven doen het goed in de omgeving van Napels. Internationaal hebben de wijnen uit Campania nog weinig in de melk te brokkelen ten opzichte van andere Italiaanse wijnstreken, maar dat is wat mij betreft onterecht! Een deel van de druiven voor de witte wijnen groeien op de vulkanische hellingen van de Vesuvius of de andere vulkanen en dat proef je.
De naam Alabastra komt voort uit -en is het meervoud van alabastron, een bepaalde variant van oud Griekse aardewerk waar voornamelijk zalf, olie en parfum in werd bewaard. Kostbare vloeistoffen dus. Maar het grijpt ook terug op Albast, een verfijnd, eeuwig glanzend halfkristal. Alabastra is een solide, jong bedrijf wat in het begin van deze eeuw de eerste wijngaarden aanplantte. De geschiedenis van de Greco druif gaat ver terug tot aan de 8e eeuw voor Christus. Oude geschriften vertellen over de Grieken die de druiven naar Campania brachten. De Grieken noemde de Greco ‘Vitis Graeca’, wat Griekse wijnstok betekent. Greco uit het dorp Tufo heeft de hoogste herkomstaanduiding (DOCG). Ze groeien het liefst op een de tufstenen, vulkanische bodems van het drop Tufo, waardoor er een geconcentreerde kruidige wijn van kan worden gemaakt. Het is een laat rijpend ras en het zorgt voor wijnen, die rijk, maar mooi droog zijn. De Astralèa komt van 20 jaar oude stokken en heeft zo ongelooflijk veel concentratie.
Wanneer is ‘ie het lekkerst?
De wijn is inmiddels prachtig op dronk, maar kan zeker nog een paar jaar verder rijpen. Net na opening is ‘ie nog compact en iets gesloten. Zorg voor ruime Bourgogneglazen, of een karaf om hem even 10 minuten extra zuurstof te geven. De wijn zal zich langzaam ontvouwen. Mooi droog, maar met rijpe, zachte zuren. Notig, rijp geel fruit als abrikoos en perzik, aangevuld met venkelzaad en acaciabloesem. In de complexe en ellenlange afdronk een duidelijk zilte ondertoon. Het mondgevoel is relatief zacht en licht filmend (romig). Dit is geen wijn voor bij lichte gerechtjes. Je mag hier wat geconcentreerds tegenaan zetten, anders walst deze wijn zo over je gerecht heen door de hoge smaakintensiteit. Rijke paddenstoelenrisotto, romige pasta’s, gegrilde zwaardvis een crème van artisjok om eens wat voorbeelden te noemen. Of schenk hem in bij Saltimbocca alla Romana, een eenvoudige, maar heerlijke Italiaanse klassieker, gemaakt van kalfsschnitzel met prosciutto en salie in witte wijn.
