Over de wijn

Soms heb je met pareltjes gewerkt voordat het grote publiek – in dit geval via Harold Hamersma, die een 8,5 gaf – er lucht van krijgt. En deze wil je zeker ruiken! Gave wijn, mooi verhaal en toffe druivenrassen. Een blend van Merlot en Cabernet Sauvignon, dat geloof je natuurlijk wel, maar hier bijgestaan door twee zeer lokale helden. Wel eens van Sumoll of Mandó gehoord? Mandó is zeer zeldzaam en het wijnhuis Celler Més Que Paraules heeft z’n uiterste best gedaan om hem van de ondergang te redden. Sumoll is wat meer aangeplant en kan goed tegen droogte.

De wijngaarden van Més Que Paraules liggen in Fonollosa, ongeveer 70 km buiten Barcelona, op het prachtige Jaumandreu-landgoed. Dit landgoed kent een rijke geschiedenis die teruggaat tot de twaalfde eeuw. Het doel van Més Que Paraules is om wijnen te produceren die een ode brengen aan de regio. Om die reden gebruiken ze enkel druiven van eigen wijngaard, geteeld in een mediterraan-continentaal klimaat en met respect voor de omgeving. De autochtone druivensoorten, waaronder dus Mandó, Sumoll en Picapoll, spelen hierin een belangrijke rol.

Més Que Paraules, wat in het Catalaans “meer dan woorden” betekent, is een wijnhuis dat zijn naam eer aandoet door wijnen te produceren die de essentie van hun terroir en traditie belichamen. Gevestigd in de D.O. Pla de Bages, een historisch wijngebied in het achterland van Barcelona, streeft dit relatief jonge wijnhuis ernaar om de rijke wijnbouwtradities van de regio te combineren met moderne wijnmaaktechnieken. De naam “Més Que Paraules” is diep geworteld in de Catalaanse cultuur en drukt het idee uit dat sommige dingen niet volledig in woorden kunnen worden gevangen. Het weerspiegelt de overtuiging van de wijnmakers dat hun wijnen de essentie van het land en de mensen die ze produceren vastleggen, op een manier die verder gaat dan wat woorden kunnen beschrijven.

Wanneer is ‘ie het lekkerst?

Deze wijn was een hit in hippe tenten in Barcelona; je zag het herkenbare etiket overal. En nu gaan we, na bovenstaand verhaal, toch proberen in woorden te vangen hoe deze wijn het doet. Spontaan vergist, op Frans en Amerikaans eikenhout gerijpt. Hier ruik je ook echt de houtlagering in je glas. Een mooi getoaste neus, als we het netjes omschrijven. In spreektaal zeggen we dan: lekker bakkie vanille en rokerige karamel. Wat bloemig ook: viooltjes, bramen, zwarte kersen, laurier, witte peper. Eigenlijk het hele pretpakket in één slok. Want naast al die zoetigheid ook hele goede zuren, die de boel fris en pittig houden. De tannines zijn rijp, maar nog iets rul, dus hier mogen de pannen weer op het vuur.

Ik drink dit graag uit een mooi groot Bordeauxglas. Geef hem wat ruimte, zo rond de 15 graden. De wijn is heerlijk op dronk nu. Deze zwoele Spanjaard is een echte crowdpleaser en zou dus niet misstaan als hoofdgerechtenwijn tijdens je kerstdiner. Mooie kalkoen, daar doet ‘ie het goed bij. Maar dit is, door zijn vollere body, een wijn die vooral bij stevige kost geschonken mag worden. Eendenborst, mooi rosé, met gepofte kastanjes en wat puree van knolselderij bijvoorbeeld. En als we het ook leuk willen houden qua uren in de keuken? Dan zeg ik: maak hier eens een fijn AVG’tje bij!