Tavel: de vergeten klassieker in rosé

We hebben het hier al eens over gehad: het vooroordeel dat donkere rosé zoet of log zou zijn. Alsof kleur een kwaliteitsmeter is. Onzin, natuurlijk. In rosé zegt kleur niets over zoetheid of stijl, maar alles over hoe lang de schillen hebben meegeweekt. En in het Zuid-Franse Tavel is die keuze bewust: hier maakt men rosé met body, structuur en karakter. Vóór de opmars van lichtroze Provence-rosé was Tavel dé rosé die op vrijwel elke Michelin-kaart stond. Niet als terrasdrankje, maar als serieuze eetwijn. En als je ’t ons vraagt, wordt het tijd dat deze klassieker zijn plek herwint. En wat blijkt: zelfs het grote Guigal heeft een château gekocht met 80 hectare wijngaarden in Tavel… en dat doen ze natuurlijk niet voor niets.

Château de Manissy: monnikenwerk sinds 1915

Château de Manissy ligt midden in de appellatie Tavel en werd tot ver in de twintigste eeuw beheerd door monniken van de Missionnaires de la Sainte Famille. Zij zijn van oudsher de echte ambassadeurs van Tavel: al sinds 1915 bewerken zij de wijngaarden volgens voorouderlijke methodes – en precies zo wordt deze wijn nog steeds gemaakt. De “Tête de Cuvée” bestaat dus al meer dan een eeuw en geldt als de historische cuvée van het château. Het etiket? Vrijwel onveranderd sinds het begin. Waarom iets aanpassen dat werkt én geschiedenis ademt? Al vinden wij het net een Duvel fles 🙂

Florian André: erfgenaam van traditie

Sinds 2003 is het domein in handen van de jonge en bevlogen Florian André, die het werk van de monniken voortzet met moderne precisie en respect voor het verleden. Hij werkt biodynamisch, fermenteert met wilde gisten en laat de wijn 9 tot 12 maanden rijpen op grote Franse eikenhouten foeders van 25 hectoliter. De blend is klassiek, maar opvallend: met minimaal 20% Clairette (een witte druif), die de wijn een frissere toon en lichtere kleur geeft dan je van een Tavel zou verwachten.

Waneer is ‘ie het lekkerst?

Hier worden wij heel erg blij van. Zo goed gemaakt, dit. Spannend, uniek, maar toch met dat randje klassiek. In het glas een warme, diep roze kleur met een koperachtige gloed. In de neus en mond: gekonfijt rood fruit, rozenbottel, Zuid-Franse kruiden, een toets karamel, en een vleugje sinaasappelschil. De wijn is droog, met structuur en grip, maar blijft levendig en sappig. Een rosé die je niet wegtikt, maar beleeft.

Wat eten we erbij?

Deze wijn vraagt om een bord erbij – en liefst eentje met smaken die spanning geven en rijkdom hebben. De wijn heeft zelf ook een hogere intensiteit, dus kan veel aan. Zelfs romige sauzen! Denk aan gerookte makreel, kefte van pruimen, amandel en sesam, of een stuk geroosterde zeeduivel met sinaasappel en venkel. Ook verrassend goed bij gegrild wit vlees of gerechten met een Midden-Oosterse kruiding. Dit is geen Miraval-niemendal, dus ook zeker niet op standje vriezer schenken, ajb. Serveer hem, zoals je dat bij een deftige Bourgogne doet, rond de 12 tot 14 graden, in een royaal glas – of zelfs even in een karaf. Want hoe meer ruimte je hem geeft, hoe meer waar voor je geld.