Over de wijn
Collioure, de kustplaats aan de Middellandse Zee waar menig kunstenaar zijn hart verloor, en waar verdorie ook nog heerlijke wijn wordt gemaakt. Het kan niet op! Maar het is niet verwonderlijk dat zoveel kunstenaars hier zo graag kwamen en vooral genoten, in plaats van heel productief te zijn. In Collioure is het woord pittoresk nu eens echt van toepassing.
Het kleine vissersdorp aan de Côte Vermeille in Zuid-Frankrijk heeft een diepe band met de kunstwereld. Aan het begin van de 20e eeuw werd het dorp een toevluchtsoord voor kunstenaars die werden aangetrokken door het unieke licht en de levendige kleuren van de omgeving. Henri Matisse en André Derain brachten hier de zomer van 1905 door en ontwikkelden er de Fauvisme-stijl, gekenmerkt door felle kleuren en expressieve vormen. De charme van Collioure inspireerde ook andere grootheden, zoals Pablo Picasso, Georges Braque en Raoul Dufy. Hun werken, vaak met het dorp als onderwerp, droegen bij aan de reputatie van Collioure als “Stad van de Schilders.”
Maar terug naar de wijn, want je schildersezel kun je gewoon in de kast laten staan als je deze fles ontkurkt.
Dit is een kleinere producent, met een mindere ontwerpafdeling (zie etiket), maar prachtige wijnen. Collioure staat bekend om zijn steile wijngaarden die uitkijken over de Middellandse Zee, waarbij de druiven profiteren van zowel de zeebries als de mediterrane zon. Clos de Castell is een familiebedrijf met een rijke traditie in de wijnbouw, die al drie generaties teruggaat. In 1998 nam Jean-Christophe José het stokje over binnen de familie en zette hij de traditie voort. Hij is zowel de eigenaar als de wijnmaker van dit fijne domein. Onder zijn leiding produceren ze wijnen die nauw verbonden zijn met het unieke terroir van de regio. Jean-Christophe José legt de nadruk op traditionele wijnbouwmethoden en respect voor de natuur, wat resulteert in authentieke en karaktervolle wijnen. Veel Grenache en Carignan, typische druiven voor de regio. Alles wordt met de hand geoogst op de steile terrassen, wat zorgt voor een zorgvuldige selectie van het beste fruit. Na de fermentatie rijpt de wijn op gebruikte eikenhouten vaten, zodat er vooral prachtige fruitexpressie in de wijnen te vinden is, naast fijne complexiteit.
Wanneer is ‘ie het lekkerst?
Ik heb deze wijn laatst getypeerd als “het Zuid-Franse antwoord op de Primitivo.” Need I say more? Echte ”dikke wijn” dus. Rijp en rijk, maar deze beuker is dan ook niet piepjong meer. Heerlijk krachtig, fruit gedreven glas. Boers, met wat rozemarijn en laurier in de geur. Zoete pruimenjam, aardbei en framboos. Heel juicy, met rijpe tannine, nog net voldoende zuren en toch ook wat rokerige mineraliteit. Typisch voor Collioure is voor mij de ietwat hartige (umami) afdronk met salmiak.
Hier ga je toch lekker bij eten. Hele rijke sauzen, wild – echt een wijn voor nu. Dikke, rijke smaken graag! Ik zou de wijn wel even wat lucht geven. Niet per se omdat hij te jong is en nog open moet door extra zuurstof, maar meer omdat hij al even in de fles zit en even moet bijkomen van z’n kleine onderkomen. Dus ruim glaswerk gebruiken, vooral niet te koud schenken, want dan verlies je veel. Boven de 16 graden wordt hij echter ook minder lekker.
Gerichte tips voor lekkers bij deze zwoele verleider: Omdat het dicht tegen Catalunya aanschurkt, heeft de lokale keuken veel Spaanse gerechten overgenomen. De regionale ansjovis is fantastisch en, geserveerd over gegrilde groenten, doet ‘ie het verrassend goed bij rode wijn. Klinkt gek, maar is zó lekker. Pasta met wildragout is een prachtidee, of een stoofpot van wild zwijn (Civet de sanglier), met een glaasje lokale Banyuls erin (de rode dessertwijn). Het water loopt me al in de mond.
