Over de wijn

Weer zo’n fijne, kleine producent. De makers van dit pareltje hebben hun naam niet zomaar gekozen. “Domein van de Twee Valleien” verwijst naar de ligging tussen de Loire- en Layon-vallei. Deze twee rivieren zijn de levensaders van het terroir, elk met hun eigen invloed op klimaat en bodem. De Loire zorgt voor gematigde temperaturen, terwijl de Layon beroemd is om weelderige zoete wijnen. Het domein, gelegen in charmante dorpjes zoals Saint-Aubin-de-Luigné en Rochefort-sur-Loire, combineert deze unieke terroirelementen met biologische én moderne wijnbereiding.

Oorspronkelijk waren Philippe en René Socheleau appelboeren, maar begin deze eeuw schakelden ze volledig over op wijnbouw. Met een moderne wijnmakerij, gelegen op een heuvel met uitzicht op de valleien, maken ze een breed scala aan wijnen: van droge witte Chenin Blancs zoals deze Vouvray Blanc tot mousserende Crémant de Loire en zoete Coteaux du Layon-wijnen.

Vouvray is hét epicentrum voor de Chenin Blanc-druif, die natuurlijk op veel meer plekken staat, maar hier volgens puristen het meest passende terroir vindt. Dat komt niet in de laatste plaats doordat er op veel plekken silex in de bodem zit. Silex is hetzelfde als flint, keisteen of vuursteen en komt vaak voor als klompen in kalksteen. In Vouvray is het veel te vinden. Het zorgt voor mineraliteit en een lichte rokerigheid in de wijn.

Opgericht in 1936, onderscheidt Vouvray zich van naburige appellaties zoals Montlouis-sur-Loire, waar wijnen vaak lichter zijn. De tuffeau-kalkbodems, met op veel plekken silex, geven Vouvray zijn kenmerkende mineraliteit, maar zorgen ook voor een groot verouderingspotentieel, waardoor topwijnen, zelfs na tientallen jaren, complexer worden. Dit maakt Vouvray een van de meest veelzijdige en langlevende witte wijnen van Frankrijk.

Wanneer is ‘ie het lekkerst?

Dit is voor mij een wijn die je op het juiste moment moet drinken. Wijnen met veel houtrijping of juist een bak rijp fruit zijn in die zin “makkelijker” in te passen, omdat de “zoetere” aroma’s voor de gemiddelde mens een prettige, makkelijke (kinder)smaak zijn. Wijnen met meer zuren, bitters en minder uitgesproken fruit zijn vaak lastiger. Dus ga hier maar eens goed voor zitten. Deze heeft de aandacht nodig, want hij is op een veel subtielere manier complex.

Heel puur, met een opvallend schoon mondgevoel. Dit komt door de opvoeding op amfora (kleien potten). Heel fijn gelaagd, maar ook met veel kracht. In de neus wat groens, zoals gras en lavas (maggiplant), maar ook lactische aroma’s als boerenboter. Wat appel en witte peper, natte kiezel en rokerigheid. In de smaak is ‘ie verrassend mondvullend, met veel dikte. De zuren zijn nog steeds prominent aanwezig, maar door de vier jaar flesrijping wel mooi geïntegreerd.

Pak ruime glazen (Bourgogne) en schenk op 12-14 graden. Zeker niet te koud dus! Je kunt dit nog makkelijk 5 tot 10 jaar bewaren; dan zal de wijn wat rijper en ronder worden. Ik vind hem nu prachtig, doordat de mineraliteit en de frisheid heel veel spanning geven met de dikte die de wijn ook heeft. Eet hier vooral niet té zwaar bij. Witvis is prachtig, gebakken of gegrild. Fijne salades ook. Ik had hem bij een quiche met spekjes, geitenkaas en prei. Dat was een bijzonder aangename combinatie.