Drinkvreugde

Ilonka Scheuring is zo’n wijnmaker die je bijblijft. Als het goed is nog van vorige maand, toen haar heerlijk sappige Scheurebe in die platte fles (Bocksbeutel) langskwam. Ze is jong en energiek en runt haar familiebedrijf vrijwel zelfstandig in het hart van Franken, tussen de kalkrijke hellingen boven de Main. Alles doet ze zelf, van administratie tot bottelen, maar in de wijngaard ligt haar specialisatie: biodiversiteit, bloemen, bijtjes, aandacht voor iedere druif. Fijn kleinschalig.

Zelfs van marketing heeft ze wel kaas gegeten, lijkt het. Denk aan de Bocksbeutel voor een andere druif dan Silvaner en speelse woordgrapjes op het etiket. In het Duits betekent Trinkfreude simpelweg drinkplezier, maar Ilonka schoof er speels een extra “n” tussen. Daardoor lees je óók Freunde – vrienden. Laat dat nu net de essentie zijn van deze wijn: delen en proosten met vrienden.

Frivool rood

De stijl is de laatste jaren wel veranderd. Vooral in het alcoholpercentage is er drastisch gesneden. Drie jaar geleden proefde ik dit en zaten we nog op 13,5 procent. Dit is een blend van Cabernet Dorsa en Blaufränkisch, twee druiven die elkaar prachtig aanvullen. Waar Cabernet Dorsa zorgt voor structuur en donker fruit, brengt Blaufränkisch juist frisheid, kruidigheid en levendigheid. Cabernet Dorsa is een relatief jonge Duitse kruising, ontstaan in 1971 uit Dornfelder en Cabernet Sauvignon. Het is geen PIWI-druif (dus niet speciaal gekweekt om resistent te zijn tegen schimmels), maar wel een variëteit die goed presteert in het Duitse klimaat.

Jaarloos

Je zult tevergeefs zoeken naar een jaartal op het etiket. Dat is geen vergissing, maar een bewuste keuze. Ilonka maakt deze wijn als een cuvée van meerdere oogstjaren. Soms doet Blaufränkisch het beter, soms juist Cabernet Dorsa, en door slim te mengen ontstaat er een wijn die elk jaar dezelfde stijl en drinkbaarheid behoudt. Zo blijft dit haar ultieme instapwijn. Die je dus met je vrienden zou moeten delen.

Wanneer is ’ie het lekkerst?

Verwacht geen zware jongen, maar een sappige, droge rode met aroma’s van zwarte bessen, cranberry, een vleugje tabak, wat aards en zelfs een tikje speels rokerig. In de mond soepel en fruitgedreven, met zachte tannines, kekke zuren en een fijn kruidige afdronk, met wat gerookt spek.

Nu drinken. Dit is de laatste ‘zomerrode’ van dit jaar. Dus op een zonnige nazomeravond op je balkon met een lekker plankje lichtere kazen en charcuterie is dit geweldig. Licht koelen tot 15 graden, slanke glazen en trinken. Doet het trouwens ook erg lekker bij pizza met pittige salami, maar dat heb je niet van mij.