Fokiano Rosé – eilandwijn met een zuchtje zeewind

Ousyra Winery – Cycladisch en eigenzinnig

Op het minder bekende eiland Syros, midden in de Cycladen, vind je Ousyra Winery. Een klein, eigenzinnig wijndomein, opgericht door het duo Edward en Eileen, die hun hart verloren aan de inheemse druivenrassen van de Egeïsche eilanden. Geen standaard Santorini-verhaal, maar een focus op druiven die bijna niemand meer kent – zoals de Fokiano. Ze maken hier wijnen die bewust authentiek en plaatsgebonden zijn. Geen flitsend wijnlaboratorium, maar een rustige benadering met veel liefde voor natuur, terroir en traditie.

Syros – vergeten eiland, vol karakter

Syros is misschien niet het eerste eiland waar je aan denkt bij Griekse wijn, maar dat maakt het juist zo interessant. Geen hordes toeristen, maar verstilde dorpjes, zon, wind en zee. De heuvelachtige wijngaarden, de zilte lucht en de schraalheid van de bodem zorgen voor wijnen met een echte eilandziel – rank, mineraal en altijd een tikje wild. Hier voelt de Fokiano-druif zich als een vis in het water.

Fokiano – een druif met lef

Fokiano is een oude, bijna vergeten druif die vooral op de Cycladische eilanden voorkomt. Hij heeft een dikke schil, veel kleur en geeft rosé met structuur, frisheid en een fijne kruidige toets. Denk niet aan doorsnee terrasrosé, maar aan een wijn die karakter heeft. In de handen van Ousyra wordt Fokiano iets heel eigens: blozend, maar niet zoet, met een hart van rood fruit, een zuchtje zeewind en een ziltige, bijna rokerige rand.

Hele oude stokken van drie kleine plots zorgen voor dikte en concentratie. De stokken zijn niet opgebonden, maar – zoals op het etiket staat – “ungrafted“. Bush vines dus: wild groeiend, met een korte sapstroom, waardoor primaire voedingsstoffen snel bij de druiventrossen terechtkomen.

Wanneer is ‘ie het lekkerst?

Provence, move over! Dit is wel even wat anders dan de gemiddelde lichte, frisse, vaak net te dunne uitvoering uit de omgeving van Saint-Tropez. Dit is dan ook meer een eetwijn. Je kunt hem zeker zo drinken, maar de wijn heeft veel smaak en is allesbehalve “dun”.

Ik was spontaan verliefd. Dacht ook dat de wijn houtrijping had, maar dat blijkt niet zo te zijn. Het is puur het kruidige karakter van de Fokiano-druif en het jaartje extra leeftijd die de wijn extra dimensie geven. Flirterig rood fruit, aardbei, rozenblaadjes, een tikje wilde tijm, neigt naar zoet, maar met voldoende zuren en vooral droge kruiderij, bitters en ziltigheid. Beetje bloedsinaasappel ook, steranijs. Vol en krachtig, sappig en droog, maar met een romig randje.

Niet te koud dit. 12 graden, zou ik zeggen, in een ruim glas – liefst eentje waarin ook een goede witte wijn zou ademen. De wijn komt dan pas helemaal los.

Eet-rosé

Kan wat meer hebben dan de gemiddelde “doet ’t leuk bij een salade”-rosé. Denk eerder aan een gegrild visje met citroen en oregano, een tartaartje van rode biet met feta, of zelfs geroosterde paprika met ansjovis. Ook lekker bij een bord gegrilde groenten, of gewoon als aperitief op een zonnig terras met de zilte zeewind in je haar.