Cultwijn is wel fijn

Er zijn van die namen die onder liefhebbers meteen een glimlach oproepen. Philipp Kuhn is er zo één. In de Pfalz heeft hij zich ontwikkeld tot een wijnmaker met een soort cultstatus. Dat wil zeggen dat mensen zijn wijnen dolgraag drinken, maar dat er weinig van is en dat het meeste, zeker zijn topwijnen, alleen op allocatie beschikbaar komt. Kortom: lastig te krijgen. Zijn stijl is compromisloos en ambitieus, maar altijd met een feilloos gevoel voor balans. De internationale wijnpers prijst hem om zijn precisie en zijn vermogen om wijnen te maken die technisch loepzuiver en tegelijk emotioneel meeslepend zijn. Dat belooft wat.

Opmars

Dat ook hij zich juist aan Weißburgunder (Pinot Blanc) waagt, is geen toeval. Deze druif wordt steeds serieuzer genomen in zowel Duitsland als Oostenrijk. In de juiste handen kan hij meer zijn dan een zacht-frisse terraswijn: rijk, gelaagd en elegant, met een mineraal fundament dat hem uniek maakt. Hij profiteert van koele nachten en een lang groeiseizoen, waardoor het fruit rijp wordt maar de zuren behouden blijven. In tijden van klimaatverandering is Weißburgunder een druif die niet alleen overleeft, maar floreert.

De “Vom Kalkstein” 2022 is afkomstig van kalkrijke bodems, wat hem zijn mineraliteit en strakke ruggengraat geeft. De wijn vergist deels in roestvrij staal voor frisheid en deels in gebruikte houten vaten voor textuur en rondeur. Soms krijgt het sap nog kort schilcontact, wat extra diepte en structuur geeft. Geen nadrukkelijk hout, maar subtiele ondersteuning die de druif en het terroir laat spreken.

Wanneer is ’ie het lekkerst?

Pinot Blanc is zo’n makkelijke druif nog niet. Vaak wat karakterloos en neutraal. Fruitig maar met weinig diepte. Hij mist ook regelmatig zuren die je interesse vasthouden. Knap dat Philipp er dit van maakt. Stiekem mijn favoriet van deze selectie. De wijn is heus opulent en rijker dan dat hij strak en fris is, maar toch koppelt hij een fijne ruggengraat van ragfijne zuren en mineraliteit aan rijp fruit. Door de houtrijping krijg je na wat beluchting echt waar voor je geld. Geroosterde walnoten, rijpe gele pruimen, peer, vlierbloesem en een hint van amandel en iets geroosterds. In de mond dus strak en mineraal, maar tegelijk romig genoeg om rond te voelen.

Je kunt dit met gemak nog vijf jaar wegleggen, maar ik vind dit nú lekker. Juist doordat er ook nog mooie frisheid in de wijn zit.

Aan tafel doet hij het uitstekend met gegrilde forel of zeebaars met citroen en venkel, maar ook met romige risotto, wit vlees of asperges met hollandaisesaus. Of zet hem naast gegrilde kip met dragon of een zachte geitenkaas.