Guilty pleasure

Bijna alle wijnen deze maand komen van kleine, biologische boeren met stevige principes en vieze handen. Maar we maken graag één uitzondering. Want soms wil je gewoon iets guls, iets rijks, iets wat eigenlijk net een tikje ordinair is, maar tóch wel erg lekker. Dit is er zo eentje. Vol, sappig, kruidig, met een flinke lik hout en een stevige body. Zie het als een guilty pleasure voor het voorjaar – eentje waar we geen seconde spijt van hebben.

Van oxidatief tot oranjevoetbal

De druif Verdejo komt oorspronkelijk uit Noord-Afrika, maar vond eeuwen geleden een nieuw thuis in Rueda, in centraal Spanje. Ooit werd hier wijn gemaakt in grote, open kuipen, met oxidatie als doel: vermoeid, zwaar, sherry-achtig, bedoeld om lang te bewaren. Dat veranderde in de jaren ’70, toen frisse vinificatietechnieken en temperatuurcontrole hun intrede deden. Verdejo bleek toen ineens heel iets anders in huis te hebben: aroma, spanning, bittertjes, karakter. En binnen een paar decennia werd het een van Spanje’s populairste witte wijnen.

Een verrassende katalysator? Johan Cruijff. In de jaren ’90 gaf hij, als trainer van FC Barcelona, een interview aan een groot Spaans tijdschrift. Naast z’n favoriete schoenenmerk, auto en horloge werd hem gevraagd naar zijn favoriete drankje. Zijn antwoord: “Verdejo uit Rueda.” Die ene zin leidde tot iets ongelofelijks: naar schatting werden er in het jaar daarop meer dan 3,5 miljoen extra flessen Verdejo verkocht in Spanje. Noem het invloed.

Wat proef je?

Verdejo is normaal lekker fris en fruitig, en hoewel ze hier écht hun best hebben gedaan om de zuren erin te houden – en daarin prima geslaagd zijn – gaan we hier helemaal voor de volle stijl. Zeker ten opzichte van het andere wit in dit pakket. Denk: rijp geel fruit, perzik op siroop, geroosterde ananas, maar ook kruiden, vanille, amandelschil, en een toetsje getoast hout. Het houtgebruik is niet heel subtiel – en dat hoeft ook niet. Want de wijn is niet te zoet, en blijft sappig en fris genoeg om het allemaal te dragen. Krachtig, maar nergens log. En zeg nou zelf: soms is zo’n lekkere dikke beuker ook gewoon precies wat je wilt.

Wat eten we erbij?

Dit is geen wijn voor bij een slablaadje. Hij kan tegen een stootje. Denk aan geroosterde kip met sinaasappel en tijm, gerookte zalm met room en mierikswortel, of risotto met oude manchego en geroosterde amandelen. Ook fantastisch bij een kruidige paella met zeevruchten, of zelfs een visstoof met saffraan en venkel. Serveer ’m rond de 10 tot 12 graden, in een ruim glas. En gun hem even lucht — dan ontspant hij net zo mooi als jij bij het eerste glas.