Over de wijn

Chili is in de basis een doorsnee ‘nieuwe wereld wijnland’, waar ze tot het begin van deze eeuw vooral heel goed waren in het produceren van acceptabele basiskwaliteit, opgeleukt met wat houtsnippers in theezakjes, of houtpoeder. Het klimaat is ideaal, waardoor Chili wordt wel eens de onoverdekte kas van de wijnbouw genoemd, door die vrijwel perfecte omstandigheden voor de druiventeelt. Het resultaat is dan ook heel lang geweest dat het overgrote deel van de wijnen uit de makkelijk te bewerken valleien en dalen kwam. Kostte de minste moeite, maar het jammere was wel, dat de bodem niet zo geschikt was. Hij was te rijk voor hoge kwaliteit wijnen. Tel daarbij op dat de nachten te warm bleven, waardoor de frisheid uit de druiven verdween. Je kunt je voorstellen dat dat allemaal niet al te spannende resultaten opleverde. Eind jaren 80 kwam er verandering in en begonnen een aantal wijnboeren steeds meer wijngaarden aan te planten in de lagere delen van de Andes en richting de kust en het aanwezige gebergte daar, de Coastal region. Hier waren, door het hoogteverschil, de nachten een stuk koeler zodat de druiven meer tijd kregen voor hun aroma ontwikkeling en was de bodem een stuk armer. Door een arme bodem moet een druivenstok dieper de bodem in, waar over het algemeen een stuk betere voedingsstoffen te vinden zijn dan in de toplaag. Hierdoor ontstaat veel meer concentratie en dus hebben we tegenwoordig steeds meer te maken met Chileense wijnen van hoge kwaliteit.

Ook de biologische trend hebben ze in Chili opgemerkt, al lopen lang niet genoeg wijnboeren mee in die polonaise. En dat is jammer, want de omstandigheden zijn perfect voor biologische wijnbouw. Rafael en José Guilisasti hebben wel slim ingespeeld op de verschuivingen in de markt. De consument begon steeds bewustere keuzes te maken. Samen met wijnmaker Álvaro Espinoza hebben ze een bestaande conventionele Chileense wijnmakerij omgezet in een 100% biologische en biodynamische wijnmakerij. Nu, na meer dan 2 decennia, en wat begon als een droom, worden al hun wijngaarden biologisch of zelfs biodynamisch beheerd. Men gaat hier zelfs nog een stapje verder met regeneratieve wijnbouw door de wijngaard en kelders als een volledig Agro-eco systeem te zien, waarbij ze dus de natuurlijke balans niet verstoren en optimaal gebruik maken van alleen natuurlijke hulpbronnen zonder ze te beschadigen.

Wanneer is ‘ie het lekkerst?

N.S.A . No Sulphites Added betekent dat er geen extra sulfiet is toegevoegd om de wijn te stabiliseren. Dan moet je ongekend schoon werken. Is hier zeker gelukt. Wel een gekke blend. De blauwe Syrah druif wordt hier geblend met zo’n 20% witte Roussanne. Ach, in de Côte Rotie in Frankrijk doen ze het al jaren. En tussen ons gezegd en gezwegen, daar betalen mensen vele malen meer voor, dan voor deze sappige Chileen. Die witte Roussanne zorgt voor wat extra aromatische diepgang en fruitigheid, naast de concentratie van de Syrah. De kleur is al lekker direct. Heel diep paars-rood, bijna indigo. Ga er maar eens goed voor zitten, want dit kon wel eens een knaller worden. Hele open, geurige neus waarin je veel kunt ontdekken, Rozenblad, wat zwarte thee, cassis, pure chocola, het houdt niet op. Ben je eindelijk uit geroken, dan is dit wat mij betreft de definitie van ‘Diksap’. Alsof je de hele fruitschaal in je glas hebt. Rijp zwarte bessen, pruim, aardbeienjam en dat alles met voldoende frisheid en fijne afgeronde tannine. Sterker nog, hij is heel zacht voor zo’n volle rode. Dus niet te warm drinken dit! Koelen tot 13-14 graden en een slanker glas gebruiken. Geur heeft ‘ie genoeg, dus extra lucht is niet nodig. Multitalent! Doet het goed bij een dikke biefstuk, maar doordat ‘ie niet zo drogend is ook juist bij wat pittiger gemarineerd vlees zoals spareribs of krokant gefrituurde Japanse Karaage kip. Maar heb dé tip voor je. Maak een licht pittige mergeuz schotel met zwarte olijven, paddenstoelen, tomaat, knoflook en wat gedroogd fruit. Dan wordt de wijn nóg lekkerder, als dat al mogelijk is.