Underdog

Sommige druiven staan al eeuwen in de spotlights. Andere moeten er eerst hard voor werken om überhaupt gezien te worden. Dornfelder hoort duidelijk in die tweede categorie. Geen aristocraat, geen eeuwenoude kloosterdruif, maar een moderne creatie uit 1955, bedacht door de Duitse wijnonderzoeker August Herold. Zijn missie. Duitse rode wijnen een beetje kleur geven. Letterlijk. En dat deed hij door twee vergeten rassen te kruisen tot een nieuw, gloedvol kind: Dornfelder. Bedoeld als blenddruif, maar inmiddels uitgegroeid tot een serieuze solo-speler.

En precies dat maakt hem zo leuk. Een beetje de Clark Kent van Duitse druiven. Ogenschijnlijk bescheiden, maar met superkrachten zodra hij zijn bril afzet.

Wereldreiziger

Deze wijn komt van Weingut Gerd Stepp, een kleine, moderne producent in de Pfalz. Gerd heeft de halve wereld over gereisd als wijnmaker – van Nieuw-Zeeland tot Zuid-Afrika – maar keerde uiteindelijk terug naar zijn thuisgrond, waar hij nu met veel precisie, rust en een tikje eigenwijsheid werkt aan wijnen die zowel puur als toegankelijk zijn.

Zijn Dornfelder is precies zo’n wijn die je laat denken: waarom drinken we dit niet vaker? Minder snoeperig dan de stereotype Dornfelder, juist frisser, droger en eleganter, met een knipoog naar koel klimaat en een subtiel kruidig randje dat je nieuwsgierig maakt naar de volgende slok.

Toevalstreffer

Dornfelder is eigenlijk een soort wijnbouw-puppy uit een laboratorium. Hij werd in 1955 ontwikkeld door de Duitse onderzoeker August Herold, die twee zeldzame rassen, Helfensteiner en Heroldrebe, kruiste tot een nieuwe druif met meer kleur, meer kracht en meer charme. Hij was bedoeld als blenddruif om andere wijnen op te spicen, maar ontwikkelde zich al snel tot een druif met een eigen persoonlijkheid. Ironisch genoeg werd een druif die ooit is gemaakt om anderen te ondersteunen uiteindelijk een van de populairste rode rassen van Duitsland. Een klassiek gevalletje per ongeluk briljant.

En omdat relatief weinig Nederlandse wijnliefhebbers dit ras echt kennen, is dit nu juist zo’n leuke voor Druivenpost.

Wanneer is ’ie het lekkerst

In de geur diepe kers, een vleugje kruidigheid en een subtiel donkere toon, alsof er ergens in de verte een houtskooltje smeult. In de mond zacht en soepel, maar met genoeg frisheid om spannend te blijven. Rijp rood fruit, wat laurier, fijne zuren en tannines die nergens de overhand nemen. De wijn blijft charmant, rond en uitnodigend.

Drink hem rond 15 tot 16 graden, in ruime glazen. Perfect bij charcuterie, pasta met paddenstoelen, gegrilde kip, varkensfilet of zelfs boerenkool met worst.